မိုလဲငယ္လွ ေျမငယ္ဆြတည္း
အေျခမခိုင္ အပိုင္မဆိုင္သူအား
အတုတ္အလည့္ ၇ွိေျဖျပီး.....
အလြမ္းေတြဖ်ား ရင္မွာစို ့တတ္
ဟို အေ၀းမွာ လွန္းလွန္းေလးက
မန္းေတာင္ရိမ္ခို..
ေဒါသ အျမိဳင္ ေႏြေခါင္းတြင္း၀ယ္
မုိးမ်က္ရည္က် ထိုအခ်ိန္က
ဖုန္းဖိလိုေန၇ွာေလ....
ေတာတြင္း ေျခာက္ျခားခံစားသဖြယ္
ငါတြက္အခ်စ္ရူး အလူူးလဲ ျဖင္ခဲ့
နင္ေပး ဒုကၡ ငါသည္သာ
အသာျပာတန္းေႀကး ေပး၀ယ္မိေလး၏...
ဘ၀အသစ္ အခ်စ္သစ္နဲ
ထူေထာင္မယ္လိုျပင္ ...
အနာေဟာင္းကို ဓားနဲ ေမြ
ေရနွစ္သူကို ၀ါးနဲထိုးျပီးမွ
ငါ ဆိုးေတြပါလို ေတာင္းပန္စကား ငါမႀကားခ်င္ေတာ့ျပီး...
ေတာင္းပန္စကား အဆိတ္ထက္ ခါးလို ့
မ်က္စံုမွိတ္ ေျခကုတ္ေနေတာ့မယ္...
နင္ အလွမွာ ရစ္မႈးစဥ္က
ငါအိမ္မတ္ေတြကို ကုတ္ျခစ္ျပီး
ကမၻာေျမ ေအာက္ ပထ၀ိထဲ
သံ သတၱာ နဲ လံုစြာ ဖုန္းဖိထားပါ့မယ္ေလ........
နင္အမည္သာ ေခၚမိခဲ့ေသာ္
ေခၚမိ ငါ လ်ွာ ကိုက္ျဖတ္ကာ
" ငအ " အျဖင္ ေနေတာ့မယ္ေလ.....
ေနမင္း ကဗ်ာခ်စ္သူမ်ားကို၇ိုေသေလးစားခ်စ္ခင္လ်က္ပါ....
No comments:
Post a Comment